روش های آنالیز مواد، که به دلیل کاربرد گسترده و اهمیت بسیار زیاد آن در رشته های مختلف از آن به علم آنالیز نیز یاد می شود، به بررسی روش های اندازه گیری کمی و کیفی ترکیبات شیمیایی در نمونه های مختلف می پردازد. اگرچه به نظر می رسد که علم آنالیز ابزار مهمی برای دانشمندان و محققین برای انجام پژوهش بر روی مواد شیمیایی باشند، اما روش های آنالیز مواد به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در زندگی روزانه همه ما وارد شده اند و کاربرد و اهمیت روش های آنالیز مواد در زندگی روزمره بر کسی پوشیده نیست. بهر حال امروزه با رشد فزاینده تکنولوژی و بالا بودن اهمیت سلامتی دانستن اجزاء تشکیل دهنده و مقدار هر جزء در غذا و نوشیدنی هایی که می خوریم، لباس و کفشی که می پوشیم، دارو و لوازم آرایشی- بهداشتی که مصرف می کنیم، هوایی که تنفس می کنیم، و .. مورد توجه بسیار قرار گرفته است. کافی است فقط اخباری را که روزانه در رسانه ها در مورد تقلب در مواد غذایی، افزودنی های غیر مجاز، آلودگی هوا و .. مرور کنیم، تا بیشتر نقش علم آنالیز و روش های آنالیز مواد در زندگی روزمره انسان امروزی را درک کنیم.
اهمیت علم آنالیز در زندگی روزمره
کیفیت و خلوص بسیاری از مواد غذایی و دارویی، آب و نوشیدنی هایی که روزانه مصرف می کنیم را مدیون روش های آنالیز مواد هستیم. کنترل کیفی بیشتر وسایلی که مورد استفاده روزانه قرار می گیرند از ظروف آشپزخانه، لوازم شیشه ای، سرامیکی و پلاستیکی، لوازم آرایشی- بهداشتی و شوینده ها و تعیین میزان آلاینده ها در هوا، آب و خاک و.. با استفاده از روش های آنالیزی صورت می گیرد. 
در این بخش ما قصد داریم تا با معرفی و ارائه مقالات روز، که در ژورنال های معتبر علمی به چاپ می رسد، سطح آگاهی عمومی را نسبت به وجود آلاینده ها و سموم در مواد مصرفی و نمونه های محیطی یا میزان مجاز آنها و .. را افزایش دهیم.
در ادامه چند واژه پرکاربرد که روزانه برای مصرف مواد غذایی یا دارویی و همچنین آب مصرفی با آنها مواجه می شویم را شرح می دهیم.
مصرف روزانه توصیه شده
مصرف روزانه توصیه شده (Recommended Daily Intake) یا به اختصار RDI میزان مصرف روزانه مواد مغذی که برای افراد سالم ضروری ست. به عنوان مثال مصرف مصرف روزانه توصیه شده برای ویتامین Dز4000 – 1000 واحد یا 100-25 میکروگرم برای یک فرد بزرگسال سالم است.
مصرف روزانه قابل قبول
مصرف روزانه قابل قبول (Acceptable Daily Intakes) یا به اختصار ADI حداکثر مقدار یک ماده شیمیایی که می توان روزانه و در تمام طول عمر مصرف شود بدون این که خطری برای سلامتی یا اثرات جانبی ناخواسته داشته باشد. معمولا بر حسب کیلوگرم بدن/میلی گرم ماده شیمیایی (mg/kg) بیان می شود.
مصرف روزانه قابل تحمل
مصرف روزانه قابل تحمل (Tolerable Daily Intake) یا به اختصار TDI مقدار مصرف روزانه یک ماده در مواد غذایی یا آب که می توان در تمام طول عمر مصرف شود بدون این که خطری برای سلامتی یا اثرات جانبی ناخواسته داشته باشد. معمولا بر حسب کیلوگرم بدن/میلی گرم ماده شیمیایی (mg/kg) بیان می شود.
مصرف هفتگی قابل تحمل
مصرف هفتگی قابل تحمل (Tolerable Weekly Intake) یا به اختصار TWI مقدار تقریبی یک ماده مضر یا آلاینده در مواد غذایی یا آب که می توان در تمام طول یک هفته مصرف شود بدون این که خطری برای سلامتی یا اثرات جانبی ناخواسته داشته باشد. معمولا بر حسب میلی گرم ماده شیمیایی به کیلوگرم بدن/ (mg/kg) بیان می شود.
عناصر جزیی و عناصر ضروری
واژه جزیی یا Trace در شیمی تجزیه به ماده یا عنصری اطلاق می شود که مقادیر آن در نمونه یا محیط مورد مطالعه بسیار اندک و متوسط غلظتی کمتر از 100 ppm یا 100 میکروگرم بر گرم داشته باشد.
در بیوشیمی و بیولوژی عناصری جزیی (Trace elements) به عناصری غیر از کربن، هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن اطلاق می شود که مقادیر بسیار کم آنها (میکروگرم بر گرم یا میلی گرم بر کیلوگرم) برای عملکرد هورمون ها و آنزیم ها در بافت های زنده ضروری هستند و حضور آنها در متابولیسم و عملکرد سلولی گیاهان و جانوران تاثیرگذار است. بنابراین عناصر غذایی جزئی یا ریزمغذی‌ها که که معمولا در علم تغذیه از آنها صحبت به میان می آید همان عناصر جزیی شامل ید برم، سلنیوم، آهن، روی، منگنز، مولیبدن،، مس و کبالت هستند که از مواد معدنی مورد نیاز بافت ها و ارگان های بدن بوده و نقش مهمی در سلامت موجودات زنده ایفا می کنند. به عناصر جزیی عناصر ضروری (Essential elements) یا عناصر جزیی ضروری (Essential Trace elements) نیر گفته می شود. عناصر جزیی نقش دوگانه ای دارند. در مقادیر نرمال حضور آنها برای تثبیت ساختارهای سلولی و عملکرد بهینه سلولی لازم است. بنابراین کمبود آنها سبب فعال شدن مسیرهای جایگزین و نقص عملکرد سلولی و بیماری می شود. مقادیر زیاد آنها نیز سبب ایجاد سمیت می شود.
توجه کنید که در زمین شناسی (geology) عناصر جزیی به عناصری غیر از اکسیژن (O)، سیلیس (Si)، آلومینیوم (Al)، سدیم (Na)، پتاسیم (K)، و منگنز (Mg) اطلاق می شوند که در غلظت های کم ( کمتر از 0.1 درصد وزنی) در خاک و سنگ وجود دارند.
