طراحی Placket Burman یا طراحی PB یک روش غربالگری و بسیار اقتصادی ست که توسط دو شخص به نام های Placket و Burman در سال 1946 ارائه شد. طراحی پلکت-برمن نوعی طراحی عاملی کسری دو سطحی با وضوح (تفکیک) 3 است. این طراحی برای تعداد فاکتورهای با ضریب 4 یا 8 به کار می رود. تعداد آزمایش ها،به جای توان دو در طراحی های عاملی،با ضریب چهار محاسبه می شود. همیشه تعداد آزمایشات ضریبی از 4 است و حداقل تعدا آزمایشات از 8 شروع می شود. به عنوان مثال، برای تعداد 4-7 فاکتور 8 آزمایش لازم است.
در مقایسه با روش های غربالگری برای شناسایی اولیه فاکتورهای بااهمیت روش بسیار مفید و مقرون به صرفه ای ست. با توجه به جدول 1، برای تعداد فاکتور بین 12-15 تعداد 16 و با لحاظ کردن چهار نقطه مرکزی (Central points) معادل 20 آزمایش لازم است. این عدد وقتی با رابطه نمایی تعداد فاکتورها و تعداد آزمایشات روش طراحی عاملی کامل مقایسه شود (تعداد 32,768 آزمایش) نشان می دهد که تا چه اندازه روش به صرفه تری است. جدول 1 تعداد آزمایشات و تعداد فاکتورها را روش پلکت-برمن را نشان می دهد.
جدول 1 تعداد آزمایشات و تعداد فاکتورها را روش پلکت-برمن
زمانی که اثرات اصلی مورد نظر باشند، روش غربالگری بسیار کارآمدی ست. اما این روش برهم کنش های بین فاکتورها را در نظر نمی گیرد. این روش به صورت ویژه زمانی مفید است که تعداد زیادی فاکتور (متغیر) بالقوه وجود دارد و تصمیم گیری و انتخاب آنها برای طراحی آزمایش مشکل است. در این روش با کمترین تعداد آزمایش اطلاعات اولیه و مفیدی از سیستم به دست می آید که برای مراحل بعدی طراحی بسیار کارایی دارند.
نکات طراحی Placket Burman
- یک روش غربالگری مقرون به صرفه برای آزمایشات با تعداد فاکتور (متغیر) زیاد است.
- اثرات متقابل بین فاکتورها را در نظر نمی گیرد.
- حداقل 4N آزمایش برای تخمین اثر 4N-1 فاکتورهای اصلی فاکتور مورد نیاز است.
- به منظور کاهش تعداد آزمایشات و کاهش هزینه انجام آنالیزها این روش معمولا به همراه روش های سطح پاسخ به کار می رود.
